Adamin biri bilge bir kral olmakla un salmis olan
kralin yanina gider.
Krala sunu sorar
'Efendim soyleyin bana hayatta ozgurluk var midir?
'Kral 'Elbette' der,'Kac bacagin var senin?
'Adam soruya sasirarak 'Iki efendim' der.
Kral 'Pekala, tek bacaginin ustunde durabilir misin?
''Elbette' diye cevap verir adam.
Kral 'O halde hangi bacagin ustunde duracagina karar
ver'.
Adam biraz dusunur ve sol bacagi ustunde durmaya karar
verir.
'Tamam' der kral'Simdi de oteki bacagini kaldir.
'Adam sasirir
'Bu imkansiz kralim' der.
'Gordun mu? ' der kral 'Ozgurluk budur. Sadece ilk
karari almakta ozgursun. Ondan sonrasinda degil.'
Tiziano Terzani'nin "Atlikarincada Bir Tur Daha" adli
kitabinda okudugum bu kucuk oyku yillardir tartisilan
ozgurluk kavrami uzerinde bir kez daha dusunmeme yol
acti.
Hayat gercekten boyleydi. Ilk karari aliyordun ve
gerisi o ilk karara bagli olarak gerceklesiyordu.
Hayat hata kabul etmiyordu.Ilk kararin dogruysa isler
yolunda gidiyordu ama eger yanlis bir karar aldiysan,
hersey zincirleme yanlis gidiyordu.
Mesela meslegini secerken...Hasbelka der, iyi
dusunmeden, yeteneklerinin farkinda olmaksizin bir
meslek sectiginde omur boyu isini zorla yapmaya mahkum
oluyordun. Isinin basindayken baska bir is yapmayi
ozluyordun. Ama biliyordun ki; ozgurlugunu kullanmis
ilk karari vermistin ve yeniden baslama cesaretin
yoktu.
Bazi insanlar vardi hayatta...Onlar ise her seyi
ardlarinda birakip yeniden baslayacak kadar
cesurlardi. Ama sen onlardan biri olamiyordun. Bunca
emek bunca calismayi sanki copmus gibi bir cirpida
ativeremiyordun.
Oysa goz ardi ettigin bir sey vardi. Hayat cok kisaydi
ve mutsuz oldugun islerle zaman oldurmek ayni zamanda
ruhunu oldurmekle es anlamliydi.
Evlilik konusunda da iyi karar vermek gerekiyordu.
Yanlis bir karar ayni evde yasayan iki dusman
yaratabilirdi. Ask zorunluluga donusebilir ve hayatini
cehenneme cevirebilirdi. Ilk karari aliyordun, bu
konuda ozgurdun ama devaminda senin kararina bagli
olmayan pek cok sey gerceklesiyordu.
Hayat kararlardan ibaretti ve kararlar birer
kibritti.Dogru yerde ateslediginde seni isitacak ates,
corbani kaynatacak ates oluyordu, yanlis yerde
atesledigin vakit ise icinde bulundugun evle birlikte
seni de yakiyordu
.Hayat oyle basite alinacak bir oyun degildi.Oyunun
kurallarini bilmen ve ona gore oynaman gerekiyordu.
Ama cogu zaman oyunun kurallarini bilmek yetmiyordu.
Cok daha onemli olan baska bir sey vardi. Kendini
bilmek...Ne istedigini, neyin seni mutlu edecegini ve
kim oldugunu, neler yapabilecegini bilmek zorundaydin.
Ancak o zaman dogru kararlar veriyor ve mutlu bir
hayata sahip oluyordun.
Ve kararlar birer kibritti...Ya kendini yakiyordun ya
da isitiyordun. ..
-aLıNTı-